Prilingvaj Rekomendoj de la Nacia Instruplana Komitato

jen la rekomendoj pri la lingvoinstruado kiujn faris la malnetaĵo de la Nacia Instruplana Dokumento 2005 (National Curriculum Framework 2005 (Draft)). tiu ĉi tekstero estas el la tria ĉapitro de la dokumento.

**
Hodiaŭ ni scias, ke dulingvismo kaj plurlingvismo donas certajn avantaĝojn. Multaj studoj montras, ke flua dulingvismo levas la nivelojn de scia kresko, socia toleremo, plurvidpunkta pensado (angle: divergent thinking) kaj lerneja atingo. Oni povas favore kompari la socian aŭ nacian plurlingvismon al iu ajn alia nacia rimedo.

La trilingva formulo estas provo trakti la defiojn kaj ŝancojn de la lingva situacio en Barato. La sekva planado de lingvolernado eble helpos nin atingi ĝian celon:

- La gepatra(j) lingvo(j) de la infano devas esti la instrulingvo en la lernejo.

- Se la regiona lingvo ne estas la gepatra lingvo de la lernanto, la unuaj du jaroj de la edukado, tamen, devas esti en la gepatra lingvo.

- Ĉe la elementa nivelo, la infanoj devige studos la subŝtatan aŭ regionan lingvon kiel studobjekton.

- En la mezlernejo, infanoj daŭre studos la subŝtatlingvojn, kaj ankaŭ la anglan.

- En la subŝtatoj nehindiaparolantaj, la infanoj lernos la hindian. En la hindiaj subŝtatoj, la infanoj lernos lingvon kiu ne estas parolata en ilia regiono. Aldone al tiuj ĉi lingvoj, oni ankaŭ povas studi la sanskritan kiel Modernan Baratan Lingvon.

- En la altlernejo, oni povas enkonduki klasikan lingvon, kaj en la finaj jaroj de la altlernejo oni povas ankaŭ enkonduki fremdan lingvon.

- La lingvoinstruado devas esti multlingva ne nur ĉe la nombro de la lingvoj instruataj al la infanoj, sed ankaŭ en la evoluiĝantaj strategioj kiuj uzos la plurlingvan klasĉambron kiel rimedon.
**